Jezus is waarlijk verrezen? Halleluja?
15 april 2017
Nadat ze van Maria Magdalena hebben gehoord dat de steen voor het graf is weggehaald, en Jezus’ lichaam er niet meer is, rennen Johannes (in het wit) en Petrus, overmand door emoties, naar het graf. Ze waren hun vriend en meester kwijtgeraakt, rouwden om hem. En nu is er plotseling weer hoop. De Zwitserse realist Eugène Burnand had de allesoverstijgende emoties niet treffender kunnen weergeven. Je ziet, voelt en hoort de mannen met alles wat ze zijn, denken: “Zou het waar kunnen zijn wat Jezus zei over opgewekt worden uit de dood?”
Tjonge, geloof ik dat ook? Dat wat ik boven dit stukje heb gezet? Dat wat er bij de afbeelding hierboven staat geschreven? Ook ik, een gelovige homo, ben een zoeker, een twijfelaar, een kritisch maar loyaal Rooms-Katholiek en bemerk mijn ratio, welke met mijn geloof vaak op gespannen voet leeft. En toch kwamen ratio en geloof afgelopen week in mijn beleving bijna moeiteloos samen.
De Goede Week was goed, méér dan goed.
De Palmzondag-liturgie was anders dan andere jaren. Ik hoorde de Intocht en miste het Lijdensverhaal. En toch inspireerde het mij.
Op woensdag nam ik deel aan de Pelgrimstocht naar de Chrisma-mis in ons Bredase Bisdom, dit jaar in Rijsbergen. Met 30 medepelgrims wandelden we als Emmausgangers, elkaars hart laten ontbranden doordat we de woorden van de Schriften in daden omzetten met betrokkenheid, luisteren naar elkaar, samen bidden, samen stil zijn, samen eten en drinken, samen praten en samen lol maken.
Ons entree in de gevulde Sint Bavo-kerk in Rijsbergen voelde vereerd: met z’n allen dwars door het middenpad naar het altaar en daar als afsluiting van onze voettocht gezamenlijk hardop psalm 134 bidden, stemmig overstemd door een oefenend koor.
Het hele Bisdom was traditioneel vertegenwoordigd in één grootse viering, vanwaar de verse Heilige Oliën over het hele Bisdom worden verdeeld, ‘uitgesmeerd’. Indrukwekkend!
Met deze wandeling wandelden we figuurlijk en letterlijk het Paastriduum tegemoet, het grootste kerkelijke feest.
Met de Witte Donderdag-viering opende in mijn eigen parochiekerk het Paastriduum en waakte ik korte tijd tijdens de Aanbidding in de dagkapel.
Op Goede Vrijdag mocht ik om 15.00 uur voorgaan in de Kruisweg-viering, waarin ik een geactualiseerde versie van een Kruisweg bad, die ikzelf een aantal jaren geleden schreef.
Deze kruisweg-taak grijpt mij nog altijd naar de keel en is voor mij persoonlijk de meest beladen viering binnen het Paastriduum geworden, ondanks dat die viering eigenlijk buiten het Paastriduum valt vanwege haar devotionele oorsprong.
‘s-Avonds gingen we, nu samen, naar een ‘geprotestantiseerde’ sobere versie van de katholieke kruisweg, compleet met 14 staties, maar dan wel zònder afbeeldingen. Toch raakte het me, in al zijn eenvoud.
In de middag van Stille Zaterdag mocht ik een collega van onze Liturgische Werkgroep assisteren tijdens een Passie-Pasen-viering in een verzorgingshuis. Aangrijpend om het lijden van Jezus daar onder woorden te brengen aan mensen die zelf een lijdensweg afleggen…
En op deze Stille Zaterdagavond zouden wij, tezamen met een ernstig zieke kennis, een vroege Paaswake bezoeken en vieren. Maar hij was te zwak. Toch zijn wij naar die Paaswake geweest, hem en zijn gezin in ons hart meedragend; dat hij en zijn gezin kracht naar kruis zullen krijgen en ook zij gesterkt worden door het aloude verhaal over lijden en verrijzenis.
En zo wordt het Pasen! Wat iedereen er verder van gelooft of niet: ik denk dat voor mij Pasen tòch een feest van verlossing is. De zonden zijn toch vernietigd aan het kruis? Het knechten, misbruiken en martelen van mensen door moraal, woord, regel en daad zijn na Jezus leven dan toch ‘not done’? Oeps, dan heeft de Kerk nog héél veel te leren….
En we mogen, ondanks de dood, toch erop vertrouwen dat de dood uiteindelijk niet het laatste woord heeft en wij, met allen die ons zijn voorgegaan, één gemeenschap van heiligen vormen? Eigenlijk zijn dat voor mij de mooiste goed-nieuws-berichten van Pasen!
Ja, ik denk dat ik daarom tòch durf te zeggen: Jezus is waarlijk verrezen! Halleluja!
Maar dat laat onverlet, dat onder mijn lezers velen zijn, die Pasen heel anders beleven, ook zonder de gelovige oorsprong. Paasmarkten, meubelboulevard, gewoon wandelen, genieten van goed eten, de lente voelen: prima! Geniet van het goede, van elkaar en van de vrede die elders zo ver weg is…. Wàt er ook verrezen is: Jezus, het Licht, het licht, de lente, de natuur, wij uit onze winterdip: geniet ervan!
En ik ben ook weer verrezen: terug op Facebook en Twitter. Verwacht geen tsunamis aan berichten/reacties meer, tenminste…dat is mijn streven.
Maar voor nu:
Fijne vrije dagen gewenst, vrolijk Paasfeest, Zalig Pasen!!
