Een eenvoudige Adventskrans met ‘veilige kaarsen’, welke ik voor deze gelegenheid heb gemaakt. ©️Emmanuel
Preek verzorgingshuis
2e Zondag van de Advent
4 december 2022
1e lezing: Jesaja 11,1-10
Evangelie: Matteus 3,1-12
Beste medegelovigen in Christus,
Ons leven kent verwachtingen. Bij jonge mensen is dat behoorlijk meer dan wanneer de mensen ouder worden. Maar in elke leven hebben we verwachtingen, wensen, zoeken we iets moois om naar uit te kijken. En dat houdt ons ook gaande. We krijgen er lust en energie van. We gáán ergens voor.
In deze tijd van het jaar barst het doorgaans van de verwachtingen. Het Sinterklaasfeest is niet alleen voor de jongste mensjes een feest, maar voor iedereen die ervan houdt. Uitkijken naar wat er in je schoen zit of werken aan een leuke surprise. Weet u het nog van vroeger?
Maar ook zitten wij nu midden in de Adventstijd, op weg naar Kerstmis. De Adventstijd benadrukt weer eens ons verwachtingsvol uitzien. Er komen bepaalde wensen en goede voornemens voor ons leven weer naar boven drijven. En die horen we ook vandaag in de lezingen.
Als we de eerste lezing nog eens pakken, dan spreekt daar als wens en visioen een ongekende vrede uit. De dierenwereld heeft geen vijanden meer en zelfs de mensen leven in vrede met de dieren. Ja, de peuter kan zijn hand gerust in het nest van de adder steken; er zal niks ergs gebeuren. De gehele aarde, zo staat er geschreven, zal vervuld zijn van Gods liefde. En Jezus, later beschouwd als de ware de wortel van Isai, zal zijn als een banier voor de volken. Het klinkt als een geweldige Kerstwens! Uit het Oude Testament werd en wordt dus al een link gehaald met Jezus als de langverwachte Messias. Daardoor wordt de weg naar Jezus toe theologisch als het ware geasfalteerd.
In de evangelielezing horen we dat Johannes de Doper ook ruim baan wil maken voor Jezus. Hij doet dat misschien wat exentriek. Hij kleed zich schamel, leeft in de woestijn en eet wilde honing en sprinkhanen. Maar zijn boodschap is helder en klaar voor de heersende Farizeeën en Sadduceeën. Hij ziet feilloos hun verwaandheid, eigengereidheid en kortzichtigheid. Maar tevens wil Johannes zich niet op de voorgrond zetten, want …”… hij die na mij komt is sterker dan ik en ik ben niet waardig Hem van zijn sandalen te ontdoen.”
Als wij rondkijken in onze wereld dan zien wij, dat het voorbeeld van Jezus weer hard nodig is om op de voorgrond te zetten. Want Zijn boodschap van liefde en vrede, hoe afgezaagd het af en toe ook klinkt, is ook in deze tijd meer dan actueel! Wij zien oorlog en natuurrampen en het gebeurt gewoon. Maar wij zien ook inspirerende mensen die hoop geven, een president Zelenski van Oekraïne die zijn volk bemoedigd en nabij is, een paus Franciscus die verder kijkt dan regeltjes en dogma’s, en zo kunnen we allemaal wel mensen opnoemen die een teken van hoop zijn in de wereld.
Kunnen wij dat ook zijn? Een teken van hoop? De grote kerkelijke feesten komen ieder jaar terug, om ons telkens weer even terug te laten zetten op onze plaats en ons wakker te schudden. Zitten wij nog op de goede weg? Of moeten wij omkeren, een andere afslag nemen nodig om opnieuw de juiste weg te vinden? Iedere keer weer moeten wij onder ogen zien dat er soms bar weinig vrede en liefde is. Kunnen wij daarin wegbereiders zijn voor Jezus? Durven wij zijn grondhouding van barmhartigheid en rechtvaardigheid en zijn diepe afkeer van onderdrukking door mensen en regeltjes in praktijk te brengen om zo de vrede en liefde te verspreiden onder elkaar?
Laten we daar in deze Adventstijd eens aan denken. De oorlogen, alle ellende en onrechtvaardigheid, zullen niet voorbij zijn met Kerstmis, maar we kunnen wel in het klein een begin maken, een weg banen naar vrede, in navolging van het visioen van Jesaja en in navolging van Johannes de Doper, ieder jaar opnieuw. Wij kijken uit naar liefde en vrede en wij gaan eraan werken, altijd weer.
Op weg naar een Zalig Kerstmis!
AMEN
Emmanuel 