Begeestering

Glas-in-lood-raam in de kapel van Hoog Soeren. ©️Klaas Hoorn

Het is Pinksteren. De Bijbel verhaalt ons dat de Heilige Geest neerdaalt over de apostelen, nadat ze op verzoek van Jezus negen dagen bijeen zijn geweest om dat moment, de komst van de Helper, af te wachten. Nu kunnen ze alles wat ze van Jezus gehoord, gezien en ervaren hebben, begeesterd verkondigen en verspreiden. Tot zover deze officiële lezing in mijn eigen woorden.

Nu is het 2022. Het is nooit anders geweest dan dat de wereld in brand stond. Toen. Nu. En het zal in de toekomst niet veel anders zijn. Dictators die hun machtswellust botvieren. Volken die in opstand komen. Virussen die dood en verderf zaaien. Mensen die diezelfde virussen ontkennen. Mensen die andere mensen iets aandoen, omdat die mensen andere mensen iets hebben aangedaan. Moord, doodslag, verkrachting, misbruik…

Mijn opsomming is als het Journaal, als Twitter, als de krant, als alle sociale media bij elkaar: niet echt opbeurend en teveel om als mens aan te kunnen. Waarom doen wij ons dat dan aan? Waarom zitten we er bijna letterlijk met onze neus bovenop? Op die media. Met het bijna autistisch doorlopend online volgen van die massa ellende. Waar wij in de meeste gevallen geen fuck aan kunnen doen.

En we vieren het Pinksterfeest. Persoonlijk, bij het festival Opwekking, in de kerk, in de kroeg, aan het strand, in bed, tijdens het wandelen. Roept u maar. En de wereld lijkt zwartgeblakerd. Hoezo begeestering? Met al die ellende?

De ellende mag ons niet ondersneeuwen. Ons eigen leven mogen we niet vergeten. Onze idealen. Onze lol. Al het mooie dat in ons leven gebeurt. Maar bovenal mogen we ons hart volgen. Die begeestering, ons eigen Pinksteren: zit dat niet diep in onszelf?

Daarom zou het niet verkeerd zijn om eens te proberen al het leed en alle ellende uit handen te geven. Vertrouwvol. Net als die apostelen die bij elkaar zaten, wellicht met vermetel vertrouwen: wat gaat er komen? Een Helper? We zien wel. Zoiets van: oke, ik probeer het uit handen te geven. Ik zie wel wat er van komt. Aan wie? Aan God? Hoe dan? Het klinkt nogal verheven en zweverig.

Maar steek eens een kaarsje op. In de kerk. Of gewoon thuis op je dressoir. Een waxinelichtje in een mooie glazen houder. Als gewoonte. Voor al dat leed. Voor die Gino uit Limburg. Voor zijn ouders. Voor alle betrokkenen. Voor Oekraïne. Voor al die mensen die zo in de knel komen door de inflatie.

Dat ene kaarsje. Die gedachte aan die mensen. Noem het voor mijn part bidden. En kijkend om je heen kun je soms nog wat meer doen. Elkaar verlichten. Elkaar in vuur en vlam zetten. Bemoedigen. Een beetje vrede brengen door alle ellende en droefheid heen.

Samen durven lachen en genieten van de zon, elkaar, het lekkere eten, die theatervoorstelling, die spontane ontmoeting, …. , vul zelf maar in. Dan wordt ons hart verlicht, daar ben ik van overtuigd.

Zalig Pinksteren!

Herdenken

Onze Regenboogvlag mèt Oranje Wimpel. ©️Emmanuel

Vele dagen in het jaar zijn aangewezen om iets te herdenken. Dat kan zijn van overheidswege, door bepaalde organisaties, maar ook gewoon in ieders leven.

Landelijk kennen we bijvoorbeeld 5 mei als markering van het einde van de Tweede Wereldoorlog in Nederland en het herdenken van alle slachtoffers op de dag ervoor, 4 mei.

Minder breed gedragen maar de laatste jaren meer in het nieuws is de Indië-herdenking op 15 augustus, waarmee het einde van de Japanse bezetting van Nederlands-Indië en van de Tweede Wereldoorlog voor het gehele Koninkrijk der Nederlanden herdacht wordt bij het Indië-monument in Den Haag.

Vele organisaties hebben een dag in het leven geroepen om aandacht te vragen vragen voor bijvoorbeeld een ernstige ziekte of om aandacht te vragen voor discriminatie.
Kerkelijke feestdagen kennen we ook en de vele duizenden heiligen hebben elk een eigen feestdag (en dus ook vele heiligen op één dag), vaak op of rond de dag van hun overlijden. Sterven is namelijk geboren worden in de Hemel…

Privé heeft iedereen in het leven bepaalde dagen waarop je viert of gedenkt: geboorte, sterfdag, trouwdag, de dag van de eerste kennismaking, kus, ring.

Allemaal verdienen ze aandacht en allemaal hebben ze hun waarde.

Vaak wordt een landelijke dag specialer met een invulling van jou persoonlijk, zoals de Dodenherdenking of Wereld Aids Dag, waarop mensen ook persoonlijke gebeurtenissen in hun leven ermee verbinden, zoals een gesneuvelde oom in WO II of een aan aids overleden geliefde.

Zo is het elke 17e mei de Internationale Dag tegen Homofobie, Bi-fobie en Transfobie. Voor ieder die al dan niet 100% hetero is, zal er veel herkenbaar zijn in de verhalen die we op en rond die dag horen of lezen via de diverse media. Verhalen die pijn deden en pijn doen. Verhalen die ontroeren en de van God gekregen homoseksuele geaardheid eren en vieren!

Ik wil daar, als homoseksueel, persoonlijk ook uitdrukking aan geven door op die dag te vlaggen met de Regenboogvlag.

Maar tegelijkertijd is op 17 mei ook onze Koningin Máxima jarig. En zoals je op de foto ziet, herdenken wij en vieren wij dat allebei: de Regenboogvlag mèt de Oranje Wimpel!

Herdenken: serieus, maar ook met een knipoog….!

Het dilemma van het oordeel

Jezus schrijft in het zand, de ‘veroordeelde’ vrouw naast Hem. Schilder van het tafereel onbekend.

Preek verzorgingshuis
5e Zondag van de Veertigdagentijd
3 april 2022

1e lezing: Jesaja 43,16-21
Evangelie: Johannes 8,1-11

Dierbare gelovigen in Christus,

Een nieuw begin. Iets mooiers is niet denkbaar. Toen u met de liefde van uw leven verder ging door te gaan samenleven of trouwen werd er afscheid genomen van het vroegere leven en startte voor u een nieuw leven, een nieuw begin. Maar ook een verhuizing en zelfs een overlijden is een afscheid en het begin van een nieuwe tijd.

En dat geldt ook voor de fouten die we maken. Als we die achter ons laten kan en mag er iets nieuws beginnen in ons leven. Daarom beleven wij nu de Veertigdagentijd en kijken wij uit naar Pasen. Naar het nieuwe leven. En voor iets nieuws zijn wij toch nooit te oud? Het kan een stimulans zijn voor ons, een blijmakertje. En soms kan het een nieuwe levensfase inluiden.

Wij lezen vandaag in Jesaja dat God iets nieuws gaat beginnen, maar dan moeten wij Hem niet uit het oog verliezen. Dat is eigenlijk in het kort de verwijzing naar wat wij horen in de Evangelie-lezing van Johannes. Wij moeten Jezus niet uit het oog verliezen. Want juist Hij kijkt niet naar de letter van de Wet, maar naar de geest van de Wet. Jezus wil duidelijk maken dat de mens nooit door regels of wetten onderdrukt mag worden. Daarom is eerlijke rechtspraak altijd gericht op de mens die voor de rechter staat.

In het Evangelie staat een vrouw voor mannen die de Wet op haar willen toepassen. Zonder aarzeling. De vrouw moet dood vanwege overspel. Maar waar is de man? Geen overspel van een vrouw zonder een man erbij. En die zou hetzelfde lot moeten ondergaan. Maar de man is er niet bij. Het is niet eerlijk. Jezus ziet dat. Jezus ziet een mens, een vrouw.

Wat dreef haar tot overspel? Haar lust? Of de dwang van de man die er niet is? Of speelde er meer, waardoor er misschien niet eens overspel in het spel was? Wij weten het niet. Wij weten alleen het zogenaamde bewijs en oordeel van die schriftgeleerden, die Jezus op de proef stelden met hun vraag.

Jezus heeft die charlatans door. Zij ‘spelen’ hun spel met Jezus ‘over’ het hoofd en het leven van die vrouw heen. ‘Over-spel’… Jezus zegt niks. Hij schrijft in het zand. Kijkt ze niet eens aan. En ook al richt Hij zich op; Hij zal ze niet eens aankijken en onderwijl zegt Hij tussen neus en lippen door: “Wie zonder zonde is, mag de eerste steen naar haar gooien.”

Die woorden komen binnen. Zij zien/ervaren/voelen hun eigen falen en hun macht over de Wet verdwijnt als sneeuw voor de zon. Jezus heeft hun klem gezet. Monddood. En ze druipen af. Ze hebben geen antwoord. Waarschijnlijk knarsen ze slechts met hun tanden.

Jezus kijkt naar mensen, ziet mensen en eerbiedigt ieder leven, ook die vrouw van dat vermeende overspel. “Ik oordeel niet. Ga heen en zondig niet meer.”, zonder te stellen of er werkelijk een zonde in het spel was.

Snapt u het? Daarom moeten wij proberen om Jezus nooit uit het oog verliezen. Of we nu zeer verheven over Hem praten en denken en geloven. Of dat wij Hem zien als een bijzonder inspirerende mens. Verlies Hem nooit uit het oog! Kijk reikhalzend uit naar Pasen, het Hoogfeest van nieuw leven! Ons leven zal/mag/kan vernieuwd worden, elke dag weer, zeker als wij ook vergevend, barmhartig en vernieuwend met elkaar omgaan. Ons geloof dagelijks in praktijk brengen.

En daar zijn wij gelukkig nooit te oud voor! Amen