Stilte
18 augustus 2021
Bewolkte zonsopgang boven het Kanaal door Zuid-Beveland. ©️Emmanuel
Stilte heeft vele vormen en facetten. Er zijn ook heel veel redenen voor stilte, een stilte, de stilte.
Nachtrust bijvoorbeeld brengt je (hopelijk) in stilte tot een goede reset van alle drukte. In een klooster kun je verplicht de stilte beleven of juist de stilte opzoeken. Ervaar de stilte in de vroege ochtend met een opkomende zon (zie mijn foto van 17 augustus jl. hierboven). In de stilte kun je veel horen. Loop maar eens door een bos. Een kartuizer monnik vertelde eens dat het in de hoge besneeuwde bergen rond zijn klooster zo stil kon zijn dat hij zijn eigen hart hoorde kloppen.
Er is op mijn weblog een stilte ingetreden. Inspiratie genoeg, zou je zeggen, met alles rond Corona, 25 jaar Pride, de vele gebeurtenissen in de wereld, in de Kerk, in de buurt, in mijzelf.
Gelukkig is die stilte nu dus een inspiratiebron.
Die stilte rond mijn schrijfsels is er zomaar. Het kwam even niet. Ook m’n sporadische preken in parochiekerk en verzorgingshuis verstomden. Door Corona lag mijn actieve kerkelijke inzet vrijwel stil. En nu alles heel voorzichtig en heel langzaam weer wordt opgestart houd ik de boot even af.
Het gaat even niet meer. Er is teveel zorg en tijd nodig in de familie. Dat vraagt keuzes. Schrappen. Stapjes terug doen. Even de focus op andere zaken. Overbelasting tegengaan. Rust vinden en creëren om op te laden en voorlopig even dat andere belangrijke spoor in de familie te volgen.
Ook rust en stilte vinden om de momenten van afscheid van een jaar geleden opnieuw de revu te laten passeren. Vele bekenden die het afgelopen jaar en vorig jaar stierven komen in flarden van gedachten en gebeden langs in mijn herinneringen. Mijn vader stierf op 25 augustus. Mijn schoonmoeder zes weken na mijn vader.
Ik wil de tijd vinden om er stil bij te staan. Stilte. Een vorm van verwerken. Ruimte scheppen in hoofd en hart. Soms kun je dat alleen. Soms doe je dat samen. En soms heb je daar een stimulans bij nodig. Niet gek dat ik verlang naar de stilte van m’n vroegere klooster, waar ik 35 jaar geleden intrad. Die stilte die ik indertijd, 10 jaar later, achter me liet, die stilte heb ik nu nodig.
Tot dat moment daar is, zal ik toosten, met een lach en met een traan, op die vele mooie levens die voltooid zijn, in het bijzonder op het leven van m’n vader en het leven van m’n schoonmoeder. Toosten op het leven, want de dood heeft nooit het laatste woord. Toosten met bijvoorbeeld een goed glas Trappistenbier van La Trappe. Met een prachtige Quadrupel, waarvan ik aan de wieg gestaan heb. Gebrouwen in stilte, zegt de commerciële slogan. En ook: Proef de stilte. Mooie woorden. De echte stilte proef je niet met bier. Die moet je ondergaan. En heb je soms nodig. Maar een Quadrupel geeft wel een aanzetje daartoe…
Op weg naar een goede nachtrust! In stilte…
