Zalig Pasen

Bijna ieder jaar wel herdenk ik belangrijke gebeurtenissen, mooie of verdrietige momenten uit mijn eigen leven. Die laat ik graag verlichten met het licht van een mooie huispaaskaars, die ik via mijn parochie kan aanschaffen. Dit is ‘ie dan voor 2018, gezegend in de Paaswake.

Een kruis, een boot, een duif, een paar Grieks tekens…
De ark van Noach?
Of een boot in een storm?
Een duif die vrede aankondigt?
Een kruis waaraan onze zonden genageld zijn geweest?
Tekens van een ‘begin’ en een ‘einde’?

Beeldt dat alles ons leven uit? Een bootje in de storm of juist in kalm kabbelend water, een ark om te overleven, een duif die inderdaad wellicht vrede als boodschap brengt? Of komt ‘ie ons vroeg in de morgen irritant wakker koeren?

Toen het water gezakt was strandde de ark en kon het nieuwe leven aanvangen. Met de vredesduif in het vizier ligt er een nieuwe wereld aan onze voeten.
En zolang wij het kruis van het leven niet zwaarder maken dan Jezus bedoelde (ja luister goed, Kerken, medemensen èn ikzelf…!) is het een mooi teken van overwinning op dood, zonde, onbarmhartigheid en machtswellust.

Dan ook durf ik zonder schroom nu te geloven in een goddelijk begin en goddelijk einde (Alpha en Omega) van de schepping en van mijn leven. Hopelijk geloof ik dat ook nog als ik ècht voor die drempel sta…

Zalig Pasen!!

Advertenties

Goede Vrijdag: Terechtstelling

Terechtstelling

De liefde aan het kruis.
Verstoten, geen thuis,

op Farizeïsche gronden.
En blind voor eigen zonden.

Geen menselijke maat,
slechts haat.

Gemoord met daad en woord
in Gods naam, ongehoord.

God verkracht
door religieuze macht.

God roept #MeToo
en juicht veelkleurigheid toe.

De Bijbel is rijk
aan ieders gelijk.

Jezus verlaat het kruis;
verstotenen zijn Zijn huis.

Hij leeft zonder schijn.
Zó zal het Pasen zijn!

“Jezus van het kruis los” ©️Beeld: Fritz Cremer, 1983. ©️Foto: Peter Dejaegher, 2013. (LINK met uitleg!).

Palmzondag

‘Palm’takje

De Rooms-Katholieke liturgie van vandaag is vol van tweespalt: wij juichen Jezus toe bij zijn intocht in Jeruzalem en vervolgens horen we het lijdensverhaal waarin wij als die juichende mensen ineens “Kruisig hem!” schreeuwen.

Deze dag beeldt liturgisch bij uitstek de tweespalt uit van het leven: je wordt toegejuicht, maar het volgende moment wordt je neergesabeld. Als je geld hebt, aantrekkelijk bent, in de picture staat, dan trek je massa’s mensen aan. Zij vinden zichzelf vrienden van jou, tot op Facebook toe. Ja ja…
In feite heb je maar weinig vrienden. Het aantal èchte vrienden is doorgaans op één hand te tellen. Wie van Jezus’ volgelingen waren in slaap gesukkeld, toen Jezus in doodsnood alleen verbleef in de Hof van Olijven? Allemaal! En eentje verraadde Jezus en een andere volgeling kende Jezus niet eens en een haan zette die ontkenner uiteindelijk voor schut. In de Matteüs-Passie van Jan Rot wordt die machteloosheid van Jezus omschreven als “…maar soms kon hij hèn niet volgen…”…! Herkenbaar…!

Met die tweespalt gaan velen en ook ik de Goede Week in. Ik zal een Pelgrimstocht gaan lopen, de zegening van de Heilige Olieën meemaken in de Chrisma-mis, de Instelling van de Eucharistie vieren op Witte Donderdag, op Goede Vrijdag de Kruisweg leiden, op Stille Zaterdag mogelijk mede voorgaan in een verzorgingshuis en in de Paasnacht jubelen om het leven, met onze nieuwe huispaaskaars ter zegening in onze nabijheid.

Dit alles mits een naderende uitvaart dit toeleven naar het naderende Paasfeest niet onderbreekt. Díe overleden mens, die zoveel lijden kende in zijn leven, die de hemel van de liefde en de hel van zijn lijden op aarde aan den lijve ondervond, zal nu zijn Pasen beleven. Zijn passietijd is voorbij.

Passie, Palmzondag, Pasen…het gaat hand in hand.
Het zijn vrienden van elkaar, die liefde en dat lijden. En alleen èchte vrienden maken dat sámen door. Anderen vluchten weg, al dan niet met schuldgevoel, trots of schaamte.

Palmzondag, Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag, Pasen.
Zo is ons leven. En uiteindelijk het Licht tegemoet!