Stonewall-opstand verleden tijd?

Grote foto: Westerkerk in Amsterdam met regenboogvlag ©️EO. Inzet: Homo’s nabij de Stonewall Inn, enkele dagen na de Stonewall-rellen ©️Fred W. McDarrah.

In dit jaar wordt wereldwijd herdacht dat de Stonewall-rellen 50 jaar geleden op 28 juni 1969 plaatsvonden bij en in de gaybar Stonewall Inn aan de Christopher Street in Greenwich Village, New York en hun uitwerking niet hebben gemist. Roze Zaterdag, talloze GayPrides en CSD-Christopher Street Day-festijnen overal ter wereld zijn daar een feestelijk vervolg op. Is het werkelijk een feest? Ja en nee.

Ja, want wie eenmaal een GayPride heeft meegemaakt is verknocht aan de uitbundigheid, eensgezindheid, saamhorigheid, strijdbaarheid en grenzeloze liefde die er van af spat.

Nee, want begrip en acceptatie zijn dunne laagjes vernis over diepgewortelde afkeer, haat en oordeel.
Eerbiediging gaat veel dieper en raakt het hart waar het in het samen-leven om draait. En juist dat ontbreekt bij velen, in veel landen, in vele kerken.

De Nederlandse LHBT-activist Hans Verhoeven is als (be)moedige(nde) ondersteuner aanwezig geweest bij de GayPride in Georgië, die van alle kanten bedreigd en gefrustreerd werd.
In Turkije is de GayPride hardhandig uiteengeslagen.
In veel landen zijn Christelijke kerken lang niet zo christelijk: christelijke oproepen tot moord op medemensen (lees: homoseksuelen) zijn onlangs nog gehoord.

Als wij als LHBT-ers, als jij, lezer van mijn website, als iedereen die de eerbiediging van ieder mens hoog in het vaandel heeft staan, de moed heeft om op te staan tegen onrecht jegens homo’s, lesbo’s, transgenders, biseksuelen, genderneutralen en onrecht tegen welke minderheid of gemarginaliseerde groep dan ook, ja, dan zwelt de roep om vrede en liefde ongelooflijk aan!

Wij gaan een paar dagen naar de GayPride in Keulen, Voor de negende keer in successie inmiddels. Begin augustus gaan we een dagje naar Amsterdam voor de Canal Parade.
Daar vier ik, met m’n lief, de vrijheid en onze van God ontvangen homoseksuele liefde.
Daar sta ik stil bij vervolging van en moord op mede-LHBT-ers, de grote stappen die in mijn vaderland zijn gezet voor onze minderheidsgroep.
En ik bezie dat dunne doorzichtige laagje van begrip en acceptatie, zo broos, zo kwetsbaar, door z’n doorzichtigheid vaak zo onzichtbaar.

Wie de EO-uitzending “De kast, de kerk en het koninkrijk” gezien heeft kan het bovenstaande alleen maar bevestigen.
Ik, en velen met mij, hebben stappen gezet om een plek en eerbied te veroveren. En wij zullen stappen blijven zetten, via COC, Wijdekerk, ChristenQueer en noem maar op.
Aldus hebben kerk en maatschappij nog een lange weg te gaan om daarop in te haken.

Het is allemaal nog verre van ‘koek & ei’…
Stonewall is nog altijd méér dan actueel, zèlfs 50 jaar na dato!
En dus blijven wij strijdbaar, voor onszelf en voor hen die ná ons komen!

Vrolijke en Gezegende GayPride toewenst aan iedereen!

Advertenties

Gods Geest waait overal !

Detail van het immense glas-in-lood-raam in de absis van de Sint Pieter in Rome. De originele versie van mijn roze variant…

Preek Verzorgingshuis
Pinksteren, Jaar C, Rood

1e Lezing: Handelingen, hoofdstuk 2, vers 1-11
Evangelie: Johannes, hoofdstuk 14, vers 15-16 en 23b-26

Beste medegelovigen,

“Zomaar een dak boven wat hoofden, deur die naar stilte openstaat”.
Deze woorden zongen wij bij het begin van deze Pinksterviering.
Deze woorden geven ons een prachtig zicht op de uitwerking van wat wij met Pinksteren vieren.

Overal ter wereld komen mensen samen om stil te staan bij het leven en stil te staan bij God.
De een doet dat in sobere zwarte kledij. De ander, in Afrika bijvoorbeeld, komt in veelkleurige kleding naar een samenkomst.
Vandaag wordt het Pinksterfeest gevierd in de overweldigende Sint Pieter in Rome, maar ook….hier, in een kantine, die een uurtje onze kerk mag zijn!
Gods Geest waait overal, komt overal…
Gods Geest wil ieder mens raken en inspireren, op voor ons onzichtbare wijze.

Dat zien we prachtig verwoord in de eerste lezing. Nadat de Heilige Geest over de apostelen was gekomen, hoorde iedereen, mensen van velerlei afkomst en taal, hen spreken in hun eigen taal.
De Heilige Geest spreekt de taal van ieder mensenhart. Hoe verschillend alle mensen ook zijn: God, Gods Geest, kent de taal van ieders hart en spreekt mensen in hun eigen taal aan. Zo kan het dat Gods boodschap onbewust ook bij niet-gelovigen of anders-gelovigen weerklank vindt.

En het Evangelie van Johannes bevestigt dat: we horen een heleboel geboden, we luisteren naar verhalen uit de Bijbel en we willen heel graag God en elkaar liefhebben. Dat alles zal de Heilige Geest ons in herinnering brengen. De Geest zal dat alles in iedere mens, op de wijze die bij iedere mens persoonlijk past, de Blijde Boodschap laten indalen. Zo zullen wij allen, hoewel wij heel verschillend zijn, verschillend denken en verschillend geloven, samen op weg kunnen gaan in ons eigen leven, met onze eigen talenten, onze eigen levenswijze, onze eigen wijsheid, gevoed door en vervult van de Heilige Geest!

Vandaag vieren wij dat negen dagen na Jezus’ Hemelvaart zijn Geest over ons komt om Zijn voorbeeld van leven, zijn omarmen van alle mensen en Zijn niet-veroordelen van andere mensen ook tot de kern van ons leven te maken, te laten afdalen in ons eigen hart. Om wáár wij ook samenkomen, in een rijk versierde kerk of hier in de kantine, iets van die tinteling van Gods liefde te horen, te zien, te ervaren.
Om maar weer eens te vernemen, dat Gods Geest ook voelbaar is in alle zorg van de vrijwilligers hier, van het verzorgend personeel. En dat ook wij elkaar nabij kunnen zijn in vrolijkheid en in moeilijke momenten van onze oude dag.

Die verbondenheid, die troost, die opgewektheid, die inspiratie, die onbegrensde liefde, even onbegrensd als de Heilige Geest….
Wensen wij het ons allen van harte toe.
Daartoe bidden wij, daartoe zingen wij, daartoe leven wij. Met een hart dat als een deur openstaat voor de stilte en liefde van elkaar en van God.

AMEN

+ + + + + + +

Jezus en het paasei

Huispaaskaars 2019. ©️Emmanuel

Parijs, Frankrijk, de wereld
likken de wonden na de verwoestende brand in de Notre Dame.
Het is niet te bevatten:
een kerkbrand, een Passion, een Dodenherdenking
die mensen samenbrengt
terwijl een Christelijke predikant oproept tot executies
van alle homoseksuelen
en paus Franciscus door ‘Roomsche-katers-in-het-nauw’
tot ketter wordt verklaard.

Het is wrang dat er nauwelijks geld te vinden is
voor mensen in de marge van de samenleving
en restauratie van een kerkmonument.
En nu die affikt ligt er een miljard euro.

Terwijl Jezus uit de dood verrijst
zinken honderden de dood in,
op Sri Lanka
en op zoveel andere plekken
op onze wereldbol.

En ondertussen worstelt een jongere ex-collega
tegen een kwaadaardig gezwel in zijn hoofd.
Zomaar een gezin. In de buurt. In nood.

En ik?

Ik had vakantie.
Ik liep een mooie en inspirerende eendaagse pelgrimstocht
naar een indrukwekkende Chrisma-mis.
Op Witte Donderdag herdacht ik
Jezus’ Laatste Avondmaal.
Op Goede Vrijdag mocht ik woorden geven
aan Zijn kruisweg in 14 statiën.
En Pasen vierden we elders
door omstandigheden.

De grote wereld tegenover zoveel kleine wereldjes.
Ellende komt snel in beeld en blijft hangen.
Het goede is vaak onzichtbaar.
Het ongeluk zit nog altijd alleen maar
in dat kleine hoekje.
De rest is geluk en we zien het niet?

Zie hier: iets van mijn geluk.
Onze huis-Paaskaars, gewijd in de Paasnacht.
Met daarop:
een kruis,
een mand met broden en vissen.

En een jaartal.
25 jaar geleden
overleed mijn moeder.
Haar licht nodigt nog altijd uit
tot navolging.

Daarom deze Paaskaars,
25 jaar na dato.
Hij mag branden.
Licht verspreiden.
Als een voorbeeld
om uit te dragen.

Levenslicht dat overwint.
Ondanks het lijden en de dood.
Jezus gaf dat uitzicht.
Het kan een troost zijn.
Dat is Pasen voor mij!

Evenals dat chocolade paaseitje…