Jezelf zijn

Ons oudste regiolid in Zeeland/West-Brabant is inmiddels 92 jaar, weduwnaar van zijn overleden man, nog immer een charmeur, emeritus-dominee, zeer vrijzinnig, scherp van geest en een echte levensgenieter.

Tijdens de drukbezochte barbecue in België, waar hij door meerijden aanwezig kon zijn, hoorde hij een regiolid praten over het ‘jezelf mogen zijn’ want dat staat in de Bijbel. Hij was het daar uitdrukkelijk niet mee eens of hij deed alsof om mensen uit te dagen daar nader op in te gaan. Hij stelde dat de Bijbel juist niet wilt dat je jezelf kunt zijn, omdat de Bijbel spreekt van bekering, omkering. Toen ik er met hem over boomde, zei hij me, dat het wel een ‘leuk onderwerp’ zou zijn voor mijn column in UCEA, die hij naar eigen zeggen graag leest. Normaal gesproken laat ik mij niet dicteren over de inhoud van mijn column en over de inhoud van deze column ga ik ook niet in discussie, maar ik wil graag mijn visie aan de vergetelheid ontrukken.

Bekeringweg in de Achterhoek. ©DirkJan Vos

Ik ben het dus NIET eens met onze vrijzinnige emeritus-dominee (en dat weet hij wel; daarom triggerde hij mij….!). Ik ben van mening, dat bekering, omkering, mij doet keren richting de levensweg die mij het best op het lijf geschreven is, beantwoordend aan Gods schepping. Hierbij kan de Bijbel voor mij zeker aanwijzingen geven, maar mijn leven is breder dan dat. Bovendien wordt het kiezen van mijn weg bepaald door mijn achtergrond, mijn Bijbelvisie en mijn wijze van Bijbellezen. En zo kunnen tien dominees mij tien verschillende adviezen geven. Wat is dan het juiste advies?

Voor mijzelf is het “mijzelf kunnen zijn” het uiteindelijk doel van de bekering die God voor ogen heeft, namelijk volledig mens zijn. Ook hier kunnen religieuze rechtlijnigen kanttekeningen bij zetten, maar dat doe ik niet. Want iedereen roept raad in van mensen die ongeveer hetzelfde denken of voelen. Ik doe dat evenzo en rechtlijnigen niet anders.

Doordat ik, vind ik, gedurende mijn hele leven dat proces van bekering doormaak, zal het resultaat of doel van die bekering ook aan verandering onderhevig zijn. Ik geloof heel sterk dat God niet zozeer constant mijn leven aan het beïnvloeden is, maar dat het hier en nu van Zijn schepping mij telkens weer oproept om allert te zijn in mijn keuzes. Die keuzes zullen mij, als het goed is, telkens weer doen terugkeren, omkeren, bekeren naar wat God het liefst zou willen zien: een blij en gelukkig mens, met vallen en opstaan.

Ik ben al heel wat keren gevallen. Ik heb al heel vaak ook weer mogen opstaan. Dat heeft mij gevormd. God was daarbij mijn onmisbare inspiratie, steun, vriend. Een enkele maal rechtstreeks (zo ervaardde ik dat tenminste), maar vooral door mensen die mij niet los lieten. Mensen die mij mezelf lieten zijn en mij aanvaardden zoals ik was en ben.

Tegelijk is het aan mij om hetzelfde te doen naar mijn medemensen. Dat ook zij zichtzelf kunnen zijn. En ik haal de inspiratie om hen hun weg te laten kiezen, hun omkering richting geluk en levensvreugde, uit de Bijbel.

Het blijft toch steeds weer een fascinerend Boek!