Queerussia: homo in Rusland

Elk ‘wereldje’ heeft haar eigen cultuur. Of de homowereld minder scrupuleus is dan de heterowereld waag ik te betwijfelen, omdat beide werelden wat ruimer denken in het donker of achter gesloten deuren… Feit is wél dat de homowereld altijd om erkenning van haar SEKSuele geaardheid heeft moeten vechten. Vroeger, nu, in de toekomst. Altijd moet zij, als geschapen minderheid, zich ontworstelen aan het heersende heterogerichte gedachtengoed in kerk en maatschappij. Het ‘uit de kast’ komen is geen vanzelfsprekende zaak.

Dat werd nog eens subtiel duidelijk, toen tijdens het Eurovisie Songfestival 2013 aan het eind van de inzending van Finland (een protestlied vanwege het niet toestaan van het homohuwelijk aldaar) twee dames elkaar zoenden, wat niet overal werd gewaardeerd.

Gek genoeg ben ik nauwelijks reacties tegengekomen op de homozoen in de pauze-act die Zweden ons voorschotelde in de Finale. Was die pauze gelegenheid voor de beroemde plaspauze?

Hoe het ook zij: in landen als Iran word je nog altijd in een jute zak levend van een rotsberg geflikkerd. In het Westen is hand-in-hand lopen door twee homo’s helaas ook niet altijd een vanzelfsprekend iets. We hoeven alleen maar het zwaar gehavende gezicht van die in Parijs wonende homo in herinnering te roepen.. Dan vind ik het niet gek dat er af en toe een statement gemaakt wordt, zoals tijdens het afgelopen Songfestival. Op zo’n moment màg ik dat wel! Al besef ik terdege dat op zoiets reacties komen, óók van negatieve aard.

Dat er mensen zijn die moeite hebben met homoseksualiteit is niet iets waar ik mee zit. Waar ik wèl mee zit is de fysieke en geestelijke terreur, waarmee de LGBT-er (afkorting voor iedereen die niet onder de hetero-noemer te vatten is) onderdrukt wordt in onze kerken en maatschappij.
Waar ik wèl mee zit is het gemak en de hypocrisie waarmee gedoodverfde aartsvijanden als de RK-Kerk en de Islam ineens samen optrekken in massademonstraties tegen het zgn. homohuwelijk.
Waar ik wèl moeite mee heb is het glashard ontkennen door velen in kerken en maatschappij, bv. in Rusland, van homoseksualiteit als een doodnormale natuurlijke variant, als zijnde ‘een vondst van de Schepper’, zoals wijlen pater van Kilsdonk dat zo treffend verwoordde!

Daarom is de tentoonstelling “Queerussia” in Galerie ‘MooiMan’ in Groningen eigenlijk een must voor iedereen.
Om te zien dat mensen elkaar leed durven aan te doen waar God zich voor zou doodschamen. En dat laatste zouden wij óók moeten doen…

De expositie toont foto’s uit het boek ‘Asuylum’ van Alexander Kargalstev (New York, VS), schilderijen van Sergey Sovkov (Toljatti, Rusland), foto’s van Serge Golovach, Seva Galkin (beide Moskou, Rusland) en Slava Mogutin (New York, VS). Daarnaast een serie ansichtkaarten “Groeten uit Sint Petersburg” uit het project “A gay day” van Alexey Tikhonov (Sint Petersburg, Rusland). De expositie maakt deel uit van het officiele programma van het Nederland-Ruslandjaar 2013.

Het boek toont jong getalenteerde Russen die vanwege hun seksualitiet naar de Verenigde Staten zijn gevlucht. Naast hun foto’s zijn ook hun schrijnende verhalen afgedrukt.

‘Asylum’ van Alexander Kargaltsev.
Voorwoord van burgemeester Peter Rehwinkel.
60pagina’s, harde omslag, 23x 23 cm, Nederlands/Engels.

Verkoopprijs € 27,50, verkrijgbaar in de galerie.

De expositie duurt van 19 mei tot en met 30 juni 2013.

Galerie “MooiMan”
Noorderstationsstraat 40
9717 KP Groningen
http://www.mooi-man.nl/